f. 1: ΒÍΟC ÓΜΉΡΟΥ ΤΟŶ ΠΟΙΗΤΟŶ (ed. Allen 1912)
῞Ομηρος ὁ ποιητής πατρὸς μὲν ἦν.
Ἡ ἑκάβη ἐγκυμονοῦσα τὸν ἀλέξανδρον
—εἰς ὕπνον τρέπονται.
Τῶν ποιητῶν οἱ μὲν εἰσί λυρικοί
—καὶ περὶ μὲν διαιρέσεως ποιητῶν ἅλις ταῦτα.
f. 3v is blank.
Text headed in red
f. 4r: Αλφα λυτὰς χρύσου, λοιμὸν στρατοῦ, ἔχθος ἀνάκτων.
The text of ends on f. 668v:
τέλος τῆς ὅλης Ιλιάδος ὁμήρου.
(Ε) κτωρ ἀρήϊον αἷμα κατὰ χθονὸς εἴποι ἀκούεις
στῆθι καὶ ἄμπνευσον βαιὸν ὑπὲρ πατρίδος
Ἴλιον οἰκεῖται κλεινὴ πόλις ἄνδρας ἔχουσα
σοῦ μὲν ἀφαυροτέρους ἀλλ᾽ ἔτ᾽ ἀρηϊφίλους
μυρμιδόνες δ᾽ ἀπόλοντο , παρίστασο καὶ λέγ᾽ ἀχιλεῖ
Θεσσαλίην κεῖσθαι πᾶσαν ὑπ᾿ ἀνεάδα. (Anthologia Graeca, ix 387)
(Β) άλλετε νῦν μετὰ πότμον ἐμὸν δέμας ·
ὅττι καὶ αὐτοὶ νεκροῦ σῶμα λέοντος ἐφυβρίζουσι λαγωοί. (Anthologia Graeca, xvi 4)
f. 669b is blank.