https://mss-cat.trin.cam.ac.uk/Manuscript/B.9.9/manifest.jsonI.
p.1 Ἐρμου̑ του̑ τριμεγίστου ποιμάνδρης.
1. Ἐννοίας μοι ποτὲ γενομένης
-παρέδωκας αὐτω̑ τὴν πᾶσαν ἐξουσίαν.
2. p.8 Ἐρμου̑ του̑ τριμεγίστου πρὸς Τὰ̅τ̅ λόγος καθολικός
Ἦ θεὸς τὸ θεῖον (sic)
--προγνωσία τίς τῆς πάντων φύσεως.
3. p.12 Eiusdem λόγος ἱερός
Δόξα μάντων ὁ θεός.
-καὶ ἡ φύσις καθέστηκε.
4. p.13 Eiusdem πρὸς τὸν ἑαυτου̑ υϊὸν Τὰ̅τ λόγος ὁ κρατὴρ ἢ μονάς
Ἐπειδὴ τὸν πάντα κόσμον.
--λίθον τὸν σίδηρον.
5. p.16 Eiusdem ad eundem ὅτι ἀφανὴς θεὸς φανερώτατός ἐστιν
Καὶ τόνδε σοι τὸν λόγον
νου̑ς δὲ ὁ θεός.
6. p.19 Eiusdem ὅτι ἐν μόνω τω̑ θεω̑ τὸ ἀγαθὸν ἐστίν άλλαχόθι δὲ οὐδαμου̑
Τὸ άγαθὸν ὦ άσκληπιὲ
--ζῆν τούτων χωρίς οὐ δυνάμεθα.
7. p.21 Eiusdem ὅτι μέγιστον κακω̑ν ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἡ περὶ του̑ θεου̑ ἢ ἀγνωσία
Ποῖ φέρεσθε ὦ ἄνθρωποι μεθύοντες
--περὶ ὧν βλέπειν σε δεῖ.
8. p.22 Eiusdem ὅτι οὐδὲν τω̑ν ὄντων άπόλλυται άλλὰ τὰς μεταβολὰς ἀπωλείας καὶ θανάτους πλανώμενοι λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι
Περὶ ψυχῆς κ. σώματος
--σύστασις πάντων ὁ θεός.
9. p.23 Eiusdem περὶ κινήσεως κ. αἰσθήσεως κ. ὅτι ἐν μόνον τω̑ θεω̑ τὸ καλὸν κ. ἀγαθόν ἐστιν ἀλλαχόθι δὲ οὐδαμου̑
Χθὲς ὦ ἀσκληπιὲ
--κ. αἰσθήσεως λεγέσθω.
10. p.27 Eiusdem κλείς
Τὸν χθὲς λόγον ὦ άσκληπιἱ
--ὑπὸ δὲ του̑ ἑνὸς τὰ πάντα.
11. p.34 Eiusdem Νου̑ πρὸς Ἑρμῆν
Κατάσχες οὖν του̑ λόγου
--κ. οὐ διαψευσθείση.
12. p.40 Eiusdem Ἑρμου̑ του̑ τρισμεγίστου περὶ νου̑ κοινου̑ πρὸς Τὰ̅τ
Ὀ νου̑ς ὦ Τὰ̅τ
--μὴ εὶ̑ναι κακόν.
13. p.45 Eiusdem πρὸς τὸν υἱὸν αὐτου̑ Τὰ̅τ ἐν ὄρει λόγος άπόκρυφος περὶ παλιγεννεσίας κ. σιγῆς ἐπαγγελίας
Ἐν τοῖς γενικοῖς
--ἡσύχασον ὦ τέκνον.
(14). p.49 Ὑμνωδία κρυπτή λόγος δος
Πᾶσα φύσις κόσμου
--πατέρα τὸν ἡμέτερον.
This is included in c. 13 in the printed text (e.g. that of Fr. Flussas, Cologne, 1630).
14 (15). p.51 Ἑρμου̑ του̑ τρισμ. ἀσκληπιω̑ εὖ φρονεῖν
Ἐπεί ὁ υἱός μου
--τὰ ὄντα ἐστίν.
15 (16). [In the text referred to some extracts from Stobaeus etc. are given as c. 15. The edition referred to contains only c. 1 of the Ὅροι.]
p.53 Ὅροι Ἀσκληπιου̑ πρὸς Ἄμμονα βασιλέα περὶ Θεου̑ περὶ ὕλης περὶ εἱμαρμένης περὶ ὕλίου περὶ νοητῆς οὐσίας περὶ θείας οὐσίας περὶ άνθρώπου περί οἰκονομίας του̑ πληρώματος τω̑ν ἑπτὰ άστέρων περὶ του̑ κατ' εἰκόνα άνθρώπου
Μέγαν σοι λόγον.
p.62b The 3rd chapter ends προὐξένησε τοῖς ἐνοικου̑σιν.
Two blank leaves follow.
II.
p.67 Plotini Enneadum pars
Πίναξ σὺν θεω̑ του̑ παρόντος βιβλίου.
Πλωτίνου φιλοσόφου ἐννεάδος α̅ λόγοι οὗτοι περὶ τὸ τί τὸ ζω̑ον κ. τίς ὁ ἄνθρωπος λόγος α΄ος
The contents of six Enneads are given.
Then follows
p.69 Ἐννεὰς α΄ I. i.-ix.
p.125 Ἐννεὰς β΄ II. i.-ix.
p.196 Ἐννεὰς γ΄ III.i.-vii.
Ends in vii. Χρόνος ἔσται κινήσεως δὲ οὔσης.
p.34 D ed. Basil., 176 ed. Dübner.
Πλωτίνου περὶ οὐσίας ψυχῆς ἐννεάδος δ΄, ὃς πρὸς πάντων τω̑ν περὶ ψυχῆς λόγων ὀφείλει άναγινώσκεσθαι.
p.286 Τὴν τῆς ψυχῆς οὐσίαν.
= Enn. iv.11. Ends ὑπέρτατον ἓν μόνον.
Dübner, p.196.
p.290 Πλωτίνου ἐνν. ε̅ε ΄ περὶ του̑ νοητου̑ κάλλους.
= Enn. v. viii., ix. ix. begins on p.304, without a break.
p.313 Πλωτίνου ἐνν. ς̅ ΄ λόγος ε̅ ΄ περὶ του̑ τὸ ὃν ἓν καὶ ταὐτὸν ὂν ἅμα πανταχου̑ εὶ̑ναι ὸλον.
= Enn. vi., iv. Ἆρά γε ἡ ψυχὴ.
Lib. iv. ends τὸν ἐξ άρχῆς λόγον λέγομεν (p.446, Dübner).
Lib. v. follows without a break on p.332 τὸ ἓν προΐον (v. 1 Dübner) omitting 15 lines of text.
Libb. vi.-ix. follow, ending p.452.
φυγὴ μόνου πρὸς μόνον.
p.452 Πλωτίνου περὶ του̑ πω̑ς δρᾶ ἡ οὐρανία διάθεσις εἰς τὸν περίγειον κόσμον
Ἐπειδὴ πεπίστευται ὡς διὰ τω̑ν ἄστρων πολλὰ τελεῖται.
Ends p.469 ὡς ἐνθαδί νοσου̑ντος οὕ δὲ μὴ νοσήσαντι θεμένου.
p.470 Πλωτίνου περὶ τῆς α̅ς άρχῆς τω̑ν πάντων ἤτοι περὶ του̑ ἑνός
Ἐπειδήπερ δεῖ εἶναι τὸ ἐπέκεινα του̑ νοὸς.
Ends p.477
κρεῖττον γὰρ τὸ ποιου̑ν του̑ ποιομένου . τελειώτερον γὰρ.
Two blank leaves follow.
The hand changes twice in the Plotinus, once on p. 314 to a rather larger and rounder hand, and again on 376 to a very scratchy and ugly one.
