I. f.1 Βίος κ. πολιτεία του̑ θείου πατρὸς ἡμω̑ν κ. άνθρώπου του̑ θεου̑ Ἀλεχίου
Ἐχρῆν ὡς άληθω̑ς τοὺς τὸ θεῖον χρῆμα.
Ends f.19b: on this page is a drawing of a cockerel.
II. At top (xvi) του̑ ἁγ. Γρηγορίου νύσσης άδελφου̑ του̑ μεγάλου Βασιλείου.
1. f.20 Γρηγορίου Νύσσης περὶ κατασκευῆς άνθρώπου (no heading)
Capitula (30).
Text. f.20 αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως
Without the prefatory epistle.
Migne, P.G. xliv. 128.
Ends f.61b complete.
2. f.62 Του̑ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμω̑ν Γρηγορίου ἐπισκόπου του̑ θεολόγου εἰς μακαρισμοὺς ὁμ. α̅ Μακάριοι οί πτωχοί κ.τ.λ.(Really by Gregory Nyssen)
Τίς ἆρα τοιου̑τος ἐστιν.
At bottom (xvi) Τ. αγ. Γρηγ. επισκ. νύσσης αδελφου τ. μεγ. Βασιλείου μεγα(λου) κ. βαθειν θεολόγου.
Migne, P.G. xliv. 1194.
Ends f.81b complete τέλος σὺν θεω̑ τω̑ν μακαρισμω̑ν.
3. f.82 Του̑ αὐτου̑ πρόλογος εἰς τὸ πάτερ ἡμω̑ν περὶ προσευχῆς κ. περὶ του μὴ βαττολογεῖν. ομιλια α̅
Εὐχή̑ς ἡμῖν διδασκαλίαν.
Migne, P.G. xliv. 1119.
Ends imperfectly in Oratio iv. ὅτι παύσασθε ἄνθρωποι περὶ τὰ μάταια ταῖς ἐπι. Migne, 1169 B.
4. f.99 Του̑ αὐτου̑ ἁγ. Γρηγορίου ἐπισκ. (erasure) ἐπιστολὴ μηνύουσα τὰ ύποτεταγμένα ἅτινά ἐστι προτροπὴ εἰς τ. κατ' άρετὴν βίον κ. περὶ παρθενίας
Ὁ μὲν σκοπὸς του̑ λόγου ἐστὶν.
Migne, xlvi. 317.
Ends f.130b complete περί παρθενίας.
5. f.130b Του̑ αὐτου̑ λόγος κατηχητικός
Ὁ τῆς κατηχήσεως λόγος άναγκαῖος.
Migne, xlv. 9.
Ends 162b μετὰ ταυ̑τα δὲ κατὰ τὴν αἰωνίαν αντίδοσιν τέλος σὺν θεω̑ του̑ κατηχητικου̑ λόγου.
6. f.162b Του̑ αὐτου̑ άπολογία περὶ τῆς ἑξαμέρου
Τί ταυ̑τα ποιεῖς.
Migne, xliv. 62.
Ends f.184b άπολογία εἰς τὴν ἑξαήμερον.
7. f.186b Του̑ αὐτου̑ πρὸς ὀλύμπιον άσκητήν
Πρέπουσα τῆ προαιρέσει.
Migne, xlvi. 251.
Ends f.195b πρὸς ὀλ. άσκητὴν.
8. f.196 Ἀναστασίου πρεσβυτέρου του̑ ἐν τω̑ Cινᾶ ὄρει περὶ του̑ κατ' εἰκόνα κ. καθ΄ ὁμοίωσιν τῆς του̑ άνθρώπου ύπὸ του̑ θεου̑ κατασκευῆς.
Οί τὴν ἑαυτω̑ν ἀπλανω̑ς του̑ προσώπου.
Printed among Gregory Nyssen's works, Migne, xliv. 1327. See also lxxxix. 23.
Ends f.202.
9. f.202 Του̑ αὐτου̑ ἀκολούθως εἰς τὸ κατ΄ εἰκόνα . καὶ άπόδειξις ὅτι δι' οὐδἱν ἔτερον ἐποίησε τὸν ἄνθρωπον ὁ θεὸς σύνθετον ἐκ θνητῆς κ. άθανάτου φύσεως εἰ μὴ εἰς τύπον κ. εἰκόνα τῆς ἐνανθρωπήσεως κ. συνθέσεως τ. Χριστου̑
Ὄμμασι τοῖς νοεροῖς ὁμου̑ κ. προφητικοῖς.
? Printed with the Philocalia of Origen by Tarinus.
Paris, 1618, 588-605.
Ends f.213b δουλος κ. ύπουργὸς ύπάρχει κατα τοὺς τω̑ν άρειανω̑ν μύθους.